De Dip

Waar menig ouder vanmorgen in een hoera-stemming verkeerde en de warme winterlaarzen aantrok om er op uit te trekken in de sneeuw, vervloek ik in alle stilte de sneeuw die deze nacht weer uit de lucht was komen vallen. Waar is de tijd gebleven dat jij op een sleetje zat in je skipakje en ik lachend de slee trok? Nu mag het van mij warm water gaan regenen om de sneeuw snel te laten verdwijnen. Liever begaanbare wegen nu en minder gladheid op de weg naar jou. Voordat ik ga douchen besluit ik het toch nog even in gebed te brengen. Lieve God, laat die sneeuw alstublieft ophouden, ik voel me er niet lekker door...Maar de sneeuw bleef en ik kwam door de sneeuwbagger naar jou, God bracht me wel veilig hier, misschien is dat ook een stukje gebedsverhoring.

Jouw dip duurt voort. Je slaapt een beetje, de misselijkheid houdt aan en ik kan niet wachten tot de stamcellen aanslaan en zich ineens transformeren tot witte bloedcellen en andere broodnodige bloedcellen. Je bloedwaarden zijn nog verder afgenomen. Je leukocyten zijn nu slechts 0.05. Wanneer je HB onder de 5 zakt of je bloedplaatjes onder de 10 krijg je een zak met bloed. De zakken bloed die je dan ontvangt zijn eerst bestraald, dit omdat er natuurlijk geen ziekteverwekkers oid in mogen zitten. Ik heb me er de afgelopen dagen nog eens in verdiept hoe het nu precies zit met dat stamcelgebeuren. Ik begreep en begrijp nog niet het hele proces. Wat ik wel begrijp is dat je beenmerg een flinke dreun krijgt. Je beenmerg deelt ook snel en dus verdwijnt het sponsachtige beenmerg en zullen je beenderholten wel hol zijn ofzo van binnen? Je beenmerg maakt nieuwe bloedcellen aan, dus dat werk is nu tijdelijk stilgelegd. Daarom zakken nu je bloedwaarden zo enorm, omdat er geen nieuwe bloedcellen bij komen en omdat bloedcellen een beperkte levensduur hebben. Zo leven witte bloedcellen slechts enkele dagen en rode bloedcellen vier maanden, vandaar dat vooral je witte bloedcellen (leukocyten) een sterke daling laten zien. De stamcellen moeten na de transplantatie eerst nog wat dagen rijpen en na die rijping worden het weer bloedcellen...Aangezien die rijping dus enkele dagen duurt, duurt je dip een dag of tien en dan moeten de stamcellen transformeren naar bloedcellen. Tot die tijd zal jij je waarschijnlijk rot en ziek voelen, misschien knapt het lichaam ook sneller op met betere bloedwaarden. Ook blijf je nu dus vatbaarder voor infecties en schimmels. Om alle indringers van buitenaf te weren pompen ze je vol met penniciline, schimmeldoders etc. Je hebt nu geen bacterie meer in je lijf, want ook de goede schimmels en bacterien moesten verbannen worden omdat deze, wanneer ze nu in je bloedbaan terecht zouden komen heel wat kwaad aan kunnen richten. Je hebt immers weinig tot geen afweer.

Ze hebben ons ook al een aantal keren de stuipen op het lijf gejaagd door ongenuanceerd zaken te melden die achteraf routine-onderzoeken waren. Zo dacht men dat je waterpokken had, maar dit bleek bij nader onderzoek toch te gaan om huiduitslag, een bijwerking van de chemokuur. De dag erna moest er opeens een scan van je lever worden gemaakt omdat men dacht dat deze niet juist meer werkte. Dit bleek een routine-scan omdat de voeding via je infuus disfunctioneren van de lever tot gevolg kan hebben. Om dit goed te controleren en eventuele complicaties snel op te sporen wordt er af en toe een scan gemaakt.

Toen papa vanmorgen bij je was heb je ook een waterijsje gegeten, deze zit nog steeds in je lichaam. Ik heb nooit geweten dat je als moeder zo enorm blij kan zijn doordat je kind een ijsje eet. Maar ik ben er blij om en ik hoop dat deze trend doorzet. Iedere dag een waterijsje, een piepklein beginnetje op weg naar normale voeding.

Ik merk dat ik, juist in deze dagen van weinig vooruitgang, een overbezorgde moeder blijf, die maar nauwelijks kan wachten op dat ene moment. Het moment dat er een stijging te zien is in je bloedwaarden...
Ik wil niet denken aan alles dat nog kan gebeuren, ik wil niet denken aan het feit dat je ontstekingen kunt krijgen of virusjes en andere enge dingen. Ik wil liever blijven vertrouwen op een God die over je waakt, een God die met zijn Machtige Hand iedere indringer in jouw lichaam kan neerslaan. Een God die voor je zorgt en die ook voor mij zorgt. Die God die ons kent en waar we alles van mogen verwachten. Jij bent nu een klein hulpeloos zielig vogeltje, breekbaar en kwetsbaar, maar in Zijn Hand wel veilig. Dit is mijn houvast, en als ik angstig ben kan ik niets anders doen dan me wenden tot Hem...Ik ben zelf zo zwak en klein...net als jij lieve knul...

Mama