Vanmorgenvroeg belde de verpleegafdeling om te melden dat je opname staat gepland voor maandag. De wereld buiten kleurt net zo wit als het ziekenhuis en wij genieten van het laatste weekend voordat je weken van huis moet.Het is bijna niet te bevatten dat het nu alweer zo ver is, het is niet te geloven dat de tijd toch gewoon doorging, dat de klok doortikte terwijl jij ziek bent. Het is vreemd om nu voor de kuur te staan. Ik voel me vrij relaxed nog maar ik voel ook de zwaarte van jouw weg op mijn schouders rusten, ik voel je strijd in elke stap die je zet. Ik zag je vanmiddag van de trap lopen bij school en bedacht me dat ik aan je loop zie dat de kuren hun weerga hebben in je lijf. Ik voel ook hoe graag je thuis bent en ook geniet van deze dagen. Ik zie ook hoe je opziet tegen volgende week en wat er komen gaat, niemand die je kan vertellen hoe het zal voelen of zal gaan.
December 2010 is begonnen, het jaar 2010 is bijna ten einde. Wij maken ons even niet druk om alle feestdagen, we hebben andere prioriteiten. De prioriteit ben jij. Weet dat het voor mij een eer is om jou waar ik kan te helpen en bij te staan. Ik ben zo enorm trots op je. Eigenlijk hoef ik niks te zeggen, ik mag er gewoon voor je zijn. Toch wil ik je zeggen dat ik stille bewondering voor je heb...ik hou van je!
Mama
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen