Vandaag sliep je alleen maar toen ik bij je was. Je sliep echt want je zei niets over dingen die ik deed of eventuele herrie die ik produceerde bij het aanslaan van de toetsen van mijn laptop. Je was er wel maar je was er niet bij. Misschien wel beter, zo kom je ook je dagen door en heb je waarschijnlijk minder last van je misselijkheid. Op het moment dat ik naar huis wilde gaan en jij net je zak met bloedplaatjes kreeg vroeg je me nog even te blijven. Je was ineens klaarwakker en vroeg me je voor te lezen.
Tot morgen, ik denk aan je
Mama
Geen opmerkingen:
Een reactie posten