Vertrouwen is niet altijd makkelijk. Vertrouwen is een weg met hobbels. Na iedere hobbel die je moet nemen denk je dat er hoop gloort aan de horizon. Sta je weer op de genomen hobbel en geeft je horizon slechts het beeld van een dreigende donkere wolkenlucht dan moet je de hoop en het vertrouwen weer herwinnen. Jij hebt weinig geduld, je bent het spuugzat in het ziekenhuis en iedere vezel in je lijf verlangt ernaar weer bij ons thuis te zijn. Helaas zat er ook vandaag nog weinig beweging in je neutrofielen en dat cijfer is bepalend om naar huis te mogen gaan. Het is vreemd dat de rest van je bloedcellen wel opkomt en die neutrofielen nog niet. Ik baal met je mee en probeer het te begrijpen. Maar mijn gezoek op internet levert me niets op. Blijkbaar is het niet te begrijpen en hebben we geen andere keuze dan terug te grijpen op het woord "Vertrouwen".
We weten niet hoeveel hobbels er nog voor ons liggen en dat is vervelend. Als mens zijn we ongeduldig en willen we weten waar we aan toe zijn. We willen een arts naast ons bed die zegt dat het nog zoveel dagen duurt, maar die arts is er niet. Niemand die het kan zeggen en dat maakt het allemaal niet makkelijker.
Ik begrijp je opstandigheid en frustratie. Ik begrijp je verlangen naar huis en ik probeer je door de telefoon wat moed in te praten. Ik zeg je dat het toverwoord toch vertrouwen zal zijn en dat we niet veel meer kunnen doen dan dat. "Mam, zeg je, ik denk niet dat ik voor nieuwjaar thuis ben". Ik zeg je dat ik er toch op wil blijven vertrouwen dat je wel thuis bent met oud en nieuw. De zekerheid kan ik je niet geven en dat maakt me wat moedeloos. Wat was het makkelijk je tranen te drogen toen je nog klein was en je een tand kapot viel. Wat was het kinderspel vergeleken met dit. Morgen lig je drie weken in het ziekenhuis en mijn hele wezen verlangt naar de dag dat we je op mogen halen en hier mogen verwelkomen.
Laat die dag snel komen...en geef ons dat vertrouwen.
Tot straks knul.
Mama
Hallo,
BeantwoordenVerwijderenCorina wees me op deze blog. Wat een weg is het toch van overgave, geloof en vertrouwen. Ik besef ook dat het niet makkelijk is. En toch, tegen gevoel in, wil God kracht en middelen geven om door de storm heen te varen. Mijn broer heeft als kind leukemie gehad. Hij is geboren met een waterhoofd en heeft verder heel wat achter de rug. Ik heb het op een afstand als kind meegemaakt, de strijd gezien. En tegelijk heb ik in mijn jeugd leren geloven en vertrouwen op God. Dat geloof en vertrouwen geeft mij nu in mijn eigen storm ook kracht. Mijn vrouw wil van mij scheiden en is God kwijt in haar leven. Mijn wereld staat opzijn kop. Toch geeft God mij een vers die voor mij een bemoediging is en die ik ook met jullie wil delen. Wat de toekomst moge brengen, blijf vertrouwen op God.
Hosea 12:6 (een mooie Engelse vertaling - The Message)
What are you waiting for? Return to your God!
Commit yourself in love, in justice!
Wait for your God,
and don't give up on him—ever!
Moge God je zegenen en vertrouwen geven.