Kerst
Vredig tekent de sneeuw de contouren van de daken, de belijning van de takken van de bomen. De witte sneeuw heeft een deken gespreid over de aarde. Het perfecte decor voor Kerst 2010. In de huizen de ongetwijfelde hectiek van kerstfeestvierend Nederland. Zou het zo zijn als dat de bladen ons willen doen geloven? Zouden de gezinnen met keurig gedekte tafels, met moeders in glitterjurken, keurig opgemaakt het serene kerstbeeld compleet maken? Of is dit ons vertekende beeld van Kerst? Ik voel me als de herders op het veld die slechts een ster moesten volgen. Compleet niet wetend waar ze heen gaan en niets vermoedend wie ze zochten. Ik loop een ster achterna, het enige licht dat me nu nog de weg wijst, de enige hoop in deze donkere nacht. Ik heb niets bij me voor dit Koningskind. Ik heb alleen twee lege handen en zelfs een leeg hart.
Papa is nu bij je in het ziekenhuis en ik mis je enorm thuis. Jij hoort niet in het ziekenhuis en zeker niet met kerst. Gisteravond huilde je opnieuw in mijn armen en voel en weet ik dat je thuis zo mist. We wachten op het stijgen van je neutrofielen. Neutrofielen zijn een onderdeel van de leukocyten. Neutrofielen zijn de bloedcellen die indringers in je lichaam opsporen of zoiets en de leukocyten vallen die indringers vervolgens aan. Maar er zijn bijna nog geen neutrofielen en daarom wachten we totdat ook deze waarden zullen stijgen. Ik bid dat dat niet zo lang meer zal duren en ik besef dat ik nooit eerder in mijn leven heb gebeden om neutrofielen. Het was eerder zo vanzelfsprekend dat we er niet aan dachten om te vragen. Nu zijn ze wel belangrijk en bidden we er voor.
Zojuist gehoord van je dat de arts net was langsgeweest bij je. Je neutrofielen zijn er niet echt, terwijl de leukocyten goed stijgen. De arts zegt dat het echt komt maar dat het vaker voorkomt dat de neutrofielen wat achter blijven. Jouw geduld raakt op, je bent sjaggerijnig en wilt naar huis. Je beseft dat die neutrofielen ook omhoog moeten willen ze je naar huis sturen. We blijven dus bidden om neutrofielen zodat je snel naar huis mag. Je bent nog steeds misselijk. Je zak voer hebben ze gisteren weggehaald, dus het is wel de bedoeling dat je eet. Je eet ook wel en doet enorm je best. Enkele boterhammen per dag, beschuitbollen. Je werkt alles weg en zegt dat je totaal nog geen smaak hebt. Dat is nog een bijwerking van de chemo, smaakverpestend dus die rommel die ze je hebben gegeven. Houdt moed lieverd. De dag dat je naar huis mag komt echt! Blijf vertrouwen dat wie bidt om neutrofielen ze ook ontvangt, want wie vraagt die zal gegeven zijn...
Ik hang de vlag uit als je thuis komt. Echt!
Mama
Vredig tekent de sneeuw de contouren van de daken, de belijning van de takken van de bomen. De witte sneeuw heeft een deken gespreid over de aarde. Het perfecte decor voor Kerst 2010. In de huizen de ongetwijfelde hectiek van kerstfeestvierend Nederland. Zou het zo zijn als dat de bladen ons willen doen geloven? Zouden de gezinnen met keurig gedekte tafels, met moeders in glitterjurken, keurig opgemaakt het serene kerstbeeld compleet maken? Of is dit ons vertekende beeld van Kerst? Ik voel me als de herders op het veld die slechts een ster moesten volgen. Compleet niet wetend waar ze heen gaan en niets vermoedend wie ze zochten. Ik loop een ster achterna, het enige licht dat me nu nog de weg wijst, de enige hoop in deze donkere nacht. Ik heb niets bij me voor dit Koningskind. Ik heb alleen twee lege handen en zelfs een leeg hart.
Papa is nu bij je in het ziekenhuis en ik mis je enorm thuis. Jij hoort niet in het ziekenhuis en zeker niet met kerst. Gisteravond huilde je opnieuw in mijn armen en voel en weet ik dat je thuis zo mist. We wachten op het stijgen van je neutrofielen. Neutrofielen zijn een onderdeel van de leukocyten. Neutrofielen zijn de bloedcellen die indringers in je lichaam opsporen of zoiets en de leukocyten vallen die indringers vervolgens aan. Maar er zijn bijna nog geen neutrofielen en daarom wachten we totdat ook deze waarden zullen stijgen. Ik bid dat dat niet zo lang meer zal duren en ik besef dat ik nooit eerder in mijn leven heb gebeden om neutrofielen. Het was eerder zo vanzelfsprekend dat we er niet aan dachten om te vragen. Nu zijn ze wel belangrijk en bidden we er voor.
Zojuist gehoord van je dat de arts net was langsgeweest bij je. Je neutrofielen zijn er niet echt, terwijl de leukocyten goed stijgen. De arts zegt dat het echt komt maar dat het vaker voorkomt dat de neutrofielen wat achter blijven. Jouw geduld raakt op, je bent sjaggerijnig en wilt naar huis. Je beseft dat die neutrofielen ook omhoog moeten willen ze je naar huis sturen. We blijven dus bidden om neutrofielen zodat je snel naar huis mag. Je bent nog steeds misselijk. Je zak voer hebben ze gisteren weggehaald, dus het is wel de bedoeling dat je eet. Je eet ook wel en doet enorm je best. Enkele boterhammen per dag, beschuitbollen. Je werkt alles weg en zegt dat je totaal nog geen smaak hebt. Dat is nog een bijwerking van de chemo, smaakverpestend dus die rommel die ze je hebben gegeven. Houdt moed lieverd. De dag dat je naar huis mag komt echt! Blijf vertrouwen dat wie bidt om neutrofielen ze ook ontvangt, want wie vraagt die zal gegeven zijn...
Ik hang de vlag uit als je thuis komt. Echt!
Mama
er staat hier een kaars te branden voor jullie.
BeantwoordenVerwijderenheel veel liefs
Carla
Lieverds,
BeantwoordenVerwijderenWij bidden mee om neutrofielen!
Hoe meer er bidden hoe meer neutrofielen wellicht?
XXX CoCo