Onbekende dingen zijn en blijven spannend. Als je weet dat de onbekende dingen je gezondheid ondermijnen, je last kunt krijgen van allerlei bijwerkingen en dat iedereen het "onbekende" anders ervaart kun je er goed tegenop zien. Je wordt, bij wijze van spreken, al ziek van de gedachte...
Het is maandag en je wordt voorbereid op de BEAM kuur. Als ik het goed begrijp is de BEAM kuur een soort van masterkuur. Niet alleen de foute cellen moeten er aan, ook een berg van je goede cellen. Omdat deze kuur een soort van aanslag op je lichaam is zijn er allerlei voorzorgsmaatregelen die alles zoveel mogelijk moeten uitsluiten. De bacterien in je darmen, die normaliter goed werk doen, worden nu met pillen bestreden. Deze bacterien kunnen kwaad als je een lage weerstand hebt. Het is een technisch, biologisch verhaal waar ik jou en ook mezelf nu niet mee wil vermoeien.
We wachten de kuur af, jij in je ziekenhuisbed met je laptop op schoot op een te warme ziekenhuiskamer. Niemand die je kan vertellen hoe de kuur zal "vallen", het is een kwestie van geduldig ondergaan en vertrouwen. Of zoals Maarten van der Weijden het zegt in zijn boek "Beter":" Ik heb mijn ziekte niet overwonnen, ik ben alleen maar gaan liggen en heb het ondergaan". Jij moet nu ook gaan liggen en het ondergaan, het klinkt natuurlijk vele malen simpeler dan het in werkelijkheid is.
Je ziet er tegenop en dat is begrijpelijk, maar iedere dag kom je een stap dichterbij de ervaring. Er is geen weg meer terug, alleen nog een weg te gaan. Zoals de titel van deze blog zegt:" Zelfs een weg van duizend mijl begint met één enkele stap". Hoeveel stappen er al zijn genomen weten we niet, welk pad er voor je ligt is onbekend. We zien er tegenop, het terrein is onbekend...Probeer de stappen te zetten die nodig zijn en jou verder brengen op weg naar genezing. Stap voor stap, dag bij dag...
Knuffel
Mama
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen