Vandaag is de grote dag voor je. Je bent afgevaardigde in een Model United Nations Conferentie. Hier heb je zo enorm naar uitgekeken. Telkens was er de angst dat je op het laatst, na maandenlange voorbereiding, niet mee zou kunnen doen doordat een kuur roet in het eten zou gooien. Gelukkig is dat niet het geval en stapte je in een keurig pak deze morgen de deur uit. Ik vind je een knappe verschijning in je zwarte krijtstreeppak, met je rode overhemd en rood/wit gestreepte das. Ik ben zo blij en dankbaar dat deze conferentie je niet is afgenomen. Ik voel me zo dankbaar dat je dit weekend mag beleven. Waar ik ook enorm dankbaar voor bent is dat je nog een kop met haar hebt. De afgelopen dagen was je bang dat je je haar snel zou verliezen en dat je deze conferentie al kaal zou zijn. Kaal tijdens een conferentie, dat was zo ongeveer je ultieme nachtmerrie. Dat je kaal zal worden, dat heb je al min of meer geaccepteerd, maar liever niet voor 8 november als het even kon.
Je argumentatie daarvoor was simpel. Wie kaal wordt door chemo zet een pet op zijn hoofd, maar in een pak op een conferentie KUN je gewoonweg geen pet dragen. Een mooi pak met das, daar past geen pet boven, dat hoort gewoon niet!
Gelukkig heb je nog een bos met haar, ook al valt t wel uit. Ik glimlach als ik terug denk aan woensdag. Je merkte tot je grote schrik dat het behoorlijk waaide buiten. De gedachte was dat je haar weg zou kunnen waaien. Ik schud mijn hoofd en kan mijn lachen niet inhouden als ik de flashback terugzie van ons samen gisteren. We liepen naar de auto terug en het waaide echt loeihard. Jij hield je haar vast en ik plaagde je en zei: "Als we straks echt jouw pruik zien afwaaien, dan zal t al niet echt vast hebben gezeten". Dezelfde middag ben je nog naar de kapper geweest, een fris model erin, een mooie coupe voor een man die een land vertegenwoordigt op een conferentie. Die man ben jij en je ziet er geweldig uit vandaag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten