maandag 8 november 2010

Dag Haar...

Vanmorgen toen ik je wakker maakte lagen er behoorlijk wat haren op je kussen. Een mens heeft miljarden haren, dus enkele honderden minder zijn op je hoofd wel te missen, maar honderden haren op een wit kussen is toch veel. Je zusje had al op humoristische wijze geroepen dat er in de badkamer een complete dierenhuid op de vloer lag..."Scheer me maar kaal mam, ik word gek van al dat haar dat van mijn hoofd dwarrelt". En zo geschiedde het dat ik vanmorgen ijverig aan de slag ging om je hoofd van haar te ontdoen. Dat viel nog niet mee. Miljarden haren minus enkele duizenden haren die al uit waren gevallen blijft nog altijd een berg haar. Ik begon met flink de schaar in je nog altijd weelderige haardos te zetten. Vervolgens ging ik met een kam en schaar te werk om je haar al echt superkort te knippen. Het viel me op dat er nu wel kale plekjes zichtbaar werden. Vooral op je achterhoofd, precies de plaats waar je haar het meeste uitviel. Gaandeweg vond ik het zonde om je meteen helemaal kaal te maken. Ik opperde je te millimeteren en je stemde in.

Je gemillimeterde haar, je baard van enkele dagen, een leuke pet op je bol en zie daar; Je bent waarempel nog een leuke vent ook! Ik was bang voor het moment van afscheid van haar nemen. Bang dat je er ziekelijk en kwetsbaar uit zou komen te zien. Maar wat ik zie, en misschien is mijn beeld niet helemaal objectief is mijn dappere zoon die altijd weer een knap voorkomen heeft. Jij wilde niet horen van mij dat ik vond dat het je goed stond. Het is en blijft voor jou niet leuk, een stuk inleveren. En hoewel ik oprecht vind dat deze look jou goed staat begrijp ik jouw gevoel zo dondersgoed.

Maar ik ben je moeder en ik zie meer van jou aan de oppervlakte komen bij alles wat je inlevert. Een opname van vier dagen, weten dat je je ziek en rot gaat voelen. Door alle moeite heen zie ik mijn dappere kind groeien in zijn ziekte. Wat klinkt dat dom, groeien in een ziekte. Toch is het waar, door alles waar jij doorheen moet, groei je, wordt je sterker, meer moediger, meer volwassen. Dag Haar! Welkom dappere zoon!

Knuffel
Mama

5 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Martin en Ineke Hoogsteden8 november 2010 om 04:40

    Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wauw, wat heb je dat weer mooi verwoordt!
    Maar waarom zijn die letters altijd zo wazig...?

    Kussie van zussie

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. jij bent een supermama. zie het voor me hoe trots jij naar je zoon staat te kijken!

    ik ben super trots op jullie allemaal!

    ongekend hoe jullie hier mee omgaan.

    liefs en sterkte henna

    BeantwoordenVerwijderen