De zomer

Het is weer bijna nacht en bijna is er weer een dag voorbij. Ik ben nu blij met iedere dag die normaal voorbij gaat. Gelukkig is het leven wat druk deze dagen en vliegen de dagen voorbij. Er is geen tijd om te denken of te wanhopen. Er is alleen maar tijd om door te gaan en onze dingen te doen. Ik ben dankbaar met je vrolijke karakter en ik bewonder je houding. Ik houd meer van je dan ooit en ik kan me niet voorstellen dat er voor jou geen genezing zal zijn. Maandag schreef ik dat ik twijfelde of er ooit weer een zomer zou komen, nu verlang ik meer naar de zomer dan ooit. De koude zit in mijn hele wezen, in mijn bevroren ledematen en in mijn hart. De vermoeidheid is nog steeds aanwezig, extra gevoed door alle uitputtende onzekerheid en verlammende spanning. Ik verlang naar de kracht en de warmte van de zon. Ik verlang naar het uitlopen van de tulpenbollen, het smelten van het laatste restje sneeuw. Ik strek me uit naar de bonte gekleurdheid van de ontluikende bloemenpracht. Ik zie uit naar de komst van de frisgroene bladeren aan de kale dorre boomtakken. Ik kijk met reikhalzend verlangen uit naar de zomer, ik ben in verwachting van een lange zomer. Mijn buik zwelt op van de komende lente. Vol verwachting ben ik, ben jij, zijn wij...in blijde verwachting op het wonder dat God zal voltooien. De komst van een wonder, de komst van de zomer, de komst van genezing...de lente, van nieuw leven, gezondheid...dartelende lammetjes en een gelukkige jongen. Lieve help, ik verlang naar een zomer vol kleur...

Slaap zacht nu en droom van de zomer.

Mama