2011

Het nieuwe jaar begon en we waren compleet met ons gezin tijdens oud en nieuwjaar. Nu ligt het nieuwe jaar nog onbeschreven voor ons. Je bent goed door de afgelopen zware chemokuren gekomen. Er is veel om dankbaar voor te zijn, er blijft veel om voor te bidden, er blijft veel te wensen. Iedere avond slaap je pas nadat we samen hebben gebeden. In mijn  omgeving begrijpt niet iedereen ons vertrouwen op God. Regelmatig wordt me gevraagd:" Nu geloof je zeker niet meer dat God er is?" De vraag zegt meer over de vraagsteller, de vraagsteller twijfelt en wenst bevestiging van de twijfels. Zonder God zou ik me eerlijk gezegd geen raad weten. Stel je voor dat ik deze strijd moest strijden zonder Zijn troost en Zijn Nabijheid. Ik geef God de schuld niet, ook al ben ik soms wel eens boos op Hem. Ik denk ook niet dat God deze ziekte aan ons kind heeft uitgedeeld. Ik geloof dat we in een gebroken wereld leven, de schepping zoals God deze had bedoeld is lang geleden, in het paradijs, reeds vernietigd. Er zijn ziekten en tekortkomingen, er is verdriet en pijn. Er is dood en ellende. Gebrokenheid. Ik geloof dat God ook niet blij is met onze ellende. Ik geloof dat Hij meelijdt en meehuilt. Ik geloof dat Hij dit zeker laat meewerken ten goede. Ik geef Hem de schuld niet, ik weet dat Hij bij ons is, ik weet dat Hij meeloopt op onze weg en dat Hij ons draagt als we zelf niet meer kunnen. Ook in 2011 gaat Hij mee. Met mij, met ons en vooral met jou. Hij zal voor je zorgen, Hij zal met je meegaan, naast je staan. Leg alles maar in Zijn Hand, mijn lieve kind. Hij is je Hemelse vader, vertrouw maar op Hem. Je onzekerheid, je angst, je pijn...Hij weet het, Hij kent je...
...en iedere dag zal ik jouw naam in Zijn Handen leggen en op Hem mijn hoop vestigen...

Gezegend 2011
Mama