Vanmorgen ben ik al redelijk vroeg uit bed gegaan. Ik moest al bijtijds een injectie aan je geven. Vandaag was de Neupogen aan de beurt, de injecties die ervoor moeten gaan zorgen dat je beenmerg als een gek stamcellen gaat produceren. Het kan zijn dat je hiervan pijn zult krijgen omdat de productie voor pijnklachten kan zorgen.
Terwijl je weer gewoon de "oude" aan het worden bent is je lichaam dus nog overuren aan het draaien. Enerzijds doet de chemo zijn werk nog, anderzijds wordt je beenmerg tot werken aangezet. Jij lijkt er nu weinig last van te hebben en je bent je gelukkig alweer wat aan het voorbereiden op de komende schoolweek. Nu het leven weer zijn normale gangetje gaat zou je bijna vergeten dat je nog een heel traject voor de boeg hebt. We zitten alweer in ons normale ritme en zelfs alle dingen eromheen beginnen gewone dagelijkse routine te worden.
Ik heb even niet zo'n zin meer om te schrijven. We hebben nu een goed weekend voor de boeg en daar gaan we fijn van genieten. Je bent een echte doorzetter en ik ben dankbaar dat je weer je eigen zelf bent. Zelfs het plagen van je zus neem ik op de koop toe, dat is juist een teken dat je je goed voelt. Vanavond krijg je twee injecties van me, waaronder ook de Neupogen. Zet dat beenmerg aan het werk. Go Stamcellen! Go!
Ik ben trots op je!
Mama
Geen opmerkingen:
Een reactie posten